Lampang

6 oktober
Vanmorgen waren we al voor 7.00uur wakker en zijn we maar de douche onder gesprongen. Rustig alles ingepakt en met een tuktuk naar het busstation gereden, hier hebben we de bus gepakt naar Lampang. Dit maal zaten we in de A-klasse bus, dit was goed te doen. De bus reed er 1,5uur over en we hebben 3 stops gemaakt waar mensen aan de kant van de weg afgezet werden. Gelukkig vrij vlak, dus allebei geen last gehad van de vele bochten in dit land. Aangekomen in Lampang op het busstation wilden we op internet kijken waar we konden verblijven, dit hadden we al eerder gedaan, maar we hadden geen adres opgeschreven. Aangezien we dit niet konden vinden bij het busstation hebben we een songthaew genomen naar de stad. We zagen een KFC en zijn daar naar binnen gegaan om te vragen of zij wifi hebben, niemand die daar engels verstond. Het enigste wat we terug kregen was veel gelach, ze hadden de grootste lol daar. Uiteindelijk hebben we maar een softijsje besteld. Naast ons kwam een jongen zitten, ik heb gevraagd of hij wel engels sprak en dat sprak hij. Hij heeft ons geholpen met het aanwijzen op de kaart waar we ons bevonden en eventuele optie’s voor een overnachting. Ook vroegen we hem waar we gebruik konden maken van het internet, want hij liet ons weten dat er in deze stad geen wifi gebruikt werd. Aan de overkant zat een internethoekje, ook hier spraken ze geen engels. Uiteindelijk is er iemand bij gehaald om ons te woord te staan. Op internet hebben we wat gevonden en uiteindelijk zijn we bij Kim hotel uitgekomen. Aangezien de shirts vrij snel vies aanvoelen en je goed kan zweten door de warmte, werd de keuze in onze tas kwa kleding steeds minder. Vandaag was het nationale wasdag! Met een stopje voor in het fonteintje hebben we alles uitgewassen. Inmiddels hangt alles lekker te drogen in onze kamer en ruikt het weer lekker fris. Bij een informatiepunt hebben we geïnformeerd naar onze volgende tour, 2 dagen en 1 nacht verblijven op een Elephant Hospital Institute. Bij het telefoneren voor meer informatie blijkt dat dit momenteel niet mogelijk is omdat ze teveel last hebben gehad van de overstromingen. Ze zijn wel open om een dagje te kijken, dan doen we dat maar. Erg jammer, want we keken daar inmiddels wel heel erg naar uit! Grote tegenvaller voor ons! Lampang schijnt goed in het nieuws te zijn geweest met betrekking tot de overstromingen, maar wij hebben hier nog niets van gezien. ( We werden meerdere malen gewaarschuwd vanuit Chiang Mai om nog niet te gaan, maar Chiang Mai zou ook zwaar getroffen zijn en daar hebben wij ook geen last van gehad. )
In de avond heeerlijk in een luxe restaurant gegeten, bleek achteraf dat als je 1 maaltijd bestelde dat je de 2de gratis kreeg! Voor een koopje daar kunnen eten! ( Mssn morgen weer!? ) Naast het restaurant zat een bowlingbaan, dit leek ons wel eens leuk! Bij binnenkomst schoot de man achter de balie in lachen en verbazing, ook hij sprak geen engels! Wij wilde alleen weten of er ook engelse computersysteem aanwezig was, omdat we in het thais er niet zoveel van kunnen maken. Hij belde een vriend op en stond Wouter te woord, 3 woorden in het engels en daarna over naar het Thai’s. Erg jammer dat er zo weinig engels wordt gesproken, juist nu ik er achter ben gekomen hoe belangrijk het is om wel engels te kunnen spreken! Ik vind het dan ook weer heerlijk om engels te spreken, zo houd ik het wel bij!
In de avond lekker een douche genomen en op bed gelezen, in dit stadje valt niet zoveel te doen.

7 oktober
Vandaag gaan we dan eindelijk naar de olifantjes! Wel zijn we met een bewuste keuze naar het Elephant Conservation Center gegaan. Hier worden ze beter behandeld dan in andere gebieden.
Om hier te komen moesten we doen als een echte loko! Vanaf ons hostel zijn we met een songthaew naar het busstation gereden. Vanaf daar hebben we een echte thaise bus moeten pakken die ons afzette langs de kant van de weg. Vanaf daar was het nog een kleine 2km lopen. In de thaisebus was alles erg krap, er zaten gewoon 5 mensen op een rij! De bus was overvol en zelfs in de gangpaden kon men zitten. Gelukkig was de rit niet zolang voor ons. ( 40 minuten ) Aangekomen hebben we een ticket gekocht en werden we met een busje naar de show gebracht. Hier laten ze zien wat de olifanten allemaal kunnen; boomstronken verslepen en optillen, geluid maken, buigen, tekenen, enz. Daarna konden we een half uurtje op een olifant rijden, dit hebben we gedaan. Eerst het water in en daarna een stuk tropen in. Omdat ze veel last hebben gehad van de overstromingen, wat goed te zien was daar, was het erg modderig en kwam de olifant maar moeilijk vooruit. Een aparte ervaring! Nadat we even wat hadden gegeten konden we kijken hoe de olifanten in bad gingen. Jammer dat het zo kort was en dat ze begeleid werden, ik had het erg leuk gevonden als ze zelfstandig daar in konden spelen. Naast het Elephant Conservation Center zat een FAE Elephant Hospital, waar we ook zijn wezen kijken. We werden rondgeleid en er werd verteld wat er aan de hand was met de olifant. Dit liep uit tot olifanten die op een bermbom in Birma gestaan hadden en een stuk onderbeen misten tot gezwellen en infecties. Aangezien we hier vrijwillig mochten kijken hebben we een donatie gegeven en een tas gekocht. Alles voor het goede doel, alhoewel wij onze twijfels soms hebben over het feit of het nog wel zin heeft om ze te helpen.
Voor de terugweg naar Lampang moesten we aan de kant van de weg staan en net zolang wachten tot er een busje voorbij kwam, er was ons al wel verteld dat er 1tje om het uur langs kwam. Gelukkig hoefde we maar een klein half uurtje te wachten en konden we daarna snel richting het hostel. Hier hebben we de was opgevouwen en zijn we een wandeling langs de Wang River wezen maken. Wouter wilde graag Cola hebben en we kwamen een soort van klein shopje tegen waar je dit kon halen. Er stond een flesje cola in de koeling, maar er werd ijs gehaald om een kleine plastic zak te vullen waar vervolgens de Cola in over werd gegoten en een rietje in werd gestopt. ( Er zal wel statiegeld opzitten?! ) Met een beetje rare verbazing hebben we hier naar staan kijken, maar ik heb Wouter nog nooit zo snel ze Cola zien opdrinken! We zijn weer lekker uiteten geweest bij het hetzelfde restaurant als gister, alleen wel 2 andere gerechten genomen.
Het samen eten in een restaurant is ook erg apart, het eten wordt namelijk niet tegelijk uitgeserveerd waardoor je apart moet eten van elkaar. Hier hebben we inmiddels wel een oplossing voor gevonden, 2 gerechten bestellen die we beide lekker vinden en gewoon samen van 1 bord eten. Vaak als het ene bord op is, moet je nog 10minuten wachten tot het volgende bord gebracht wordt.

Morgen gaan we Lampang weer verlaten en vertrekken we naar Mae Sot, een reis van 5uur lang.