Mae Sot - Umphang - Jungle

8 oktober
Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen en rustig aangedaan. We pakken namelijk de bus van 13.00uur. Die keren dat we de bus gepakt hadden, stond de bus er vaak al een half uur van te voren. Iedere keer als er een bus aan kwam ben ik wezen vragen of wij met deze bus mee moesten. Uiteindelijk kwam onze bus om 13.30uur, vertraging dus. Rond 18.30uur kwamen we aan in Mea Sot, het was al aardig donker geworden. In onze lonely planet stond een kaartje en volgens dat kaartje moest het hotel om de hoek zitten. Nadat we gevraagd hadden bij een tuktuk hoeveel het koste om ons te brengen, vroeg hij 100 bath. Nou, dan lopen we wel dachten wij…. Maar welke kant op? Er stonden 2 nonnen die ons al eerder wat vroegen en nu hadden wij hun hulp nodig. Ze was heel beleefd en ging voor ons vragen waar ons hotel zat, dit bleek toch verder dan gedacht en uiteindelijk zijn wij door haar onderhandelen meegenomen voor 70bath. 4km verderop werden we afgezet. Het kaartje uit de lonely planet klopt wel, maar niet kwa busstation. Na het inchecken zijn we opzoek gegaan naar een canadees restaurant, hier zouden we de tour moeten kunnen boeken naar the biggest waterfall of thailand, wat wij graag wilden zien. Deze man bleek het niet meer te organiseren, maar we kregen advies om even om de hoek te kijken en ons te laten informeren, het zou alleen wel heel erg duur zijn. We hebben het praatje aangehoord, maar totaal geen vertrouwen! We zijn terug gegaan om wat te eten en de eigenaar kwam naar ons toe met nummers waarvan hij contacten had in Umphang, vanaf daar beginnen eigenlijk heel veel touren naar de waterval. We hebben besloten de volgende morgen naar Umphang te gaan om vanaf daar wat te boeken. Nog even een marktje bezocht en daarna lekker ons bed ingedoken.

9 oktober
De bushalte was moeilijk te vinden, maar gelukkig waren de mensen erg aardig en hebben ze ons helemaal gevolgd om het aan te wijzen. ( Ze spraken geen engels, maar het woord Umphang zei al voldoende! ) Komt er een songthaew aangereden!! We wisten dat het een reis van 4uurtjes zou zijn, maar niet hierin! De tassen moesten boven op het dak, deze hebben we vanwege de stof en nattigheid wat zou kunnen vallen maar in onze flyback gestopt. Met z’n 17en, echt ongelooflijk dat dat kan, weggereden vanuit Mae Sot. Onderweg stoppen we en komen er nog eens 7 mensen bij, wij stonden echt te kijken of ze dit gingen menen! Maar het bleek heel normaal te zijn, vertelde een mannelijke non. Hij was heel vriendelijk en legde van alles uit. Nadat we weer stoppen komen er nog eens 2 mensen bij en verderop nog 1 persoon. KRAP! Na 5uur en 1219 bochten verder zijn we eindelijk aangekomen in Umphang. Er waren heel wat mensen die moesten overgeven onderweg, wat niet echt fijn was om te horen. We hadden verwacht dat zij deze trip inmiddels wel vaker hadden meegemaakt. Na een stukje lopen hebben we gevraagd waar Trekker Hill zich bevind, gelijk ging er iemand bellen voor ons en er kwamen 2 scooters aangereden. Met onze tassen moesten we achterop en worden we zo meegenomen. We werden vriendelijk ontvangen en er wordt een optie voor een tour verteld voor morgen. Wij waren er eigenlijk wel vanuit gegaan dat we met credit card konden betalen en anders zouden er volgens onze boeken 2 ATM’s aanwezig zijn. Helaas moesten we contant betalen en zouden we moeten pinnen, want we redden het niet meer los. De ATM’s stonden er inderdaad ( 3 zelfs ), maar deze werken alleen met een visa kaart en wij hebben beide maestro. Internetbankieren, doen we tegenwoordig natuurlijk ook heel veel. We hebben gekeken hoe het werkt voor een bedrag over te maken naar het buitenland, maar hier geven ze 5werkdagen aan. Uiteindelijk hebben zij gezegd dat we de tocht mogen doen en dat ze een touroperator hebben zitten in Mae Sot. Bij terugkomst moeten we daar het resterende bedrag betalen. Gelukkig maar dat ze ons vertrouwen, want anders waren we echt voor niets gekomen. Na het dineer hebben we onze tas ingepakt en lagen we al om 20.15uur op bed.

10 oktober
Vanmorgen waren we al vroeg wakker, het begint hier namelijk al om 5.00uur licht te worden. Daarnaast beginnen de vele hanen te kakelen! We hebben onze laatste spullen ingepakt en konden daarna ontbijten. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar de rivier; Mea Klong. Hier zijn we te water gegaan met 3 andere mannen waarvan 2 mannen ons zullen begeleiden de komende dagen. De bedoeling is dat we zouden gaan raften, maar zo konden wij het niet noemen. De mannen hadden peddels en wij mochten heerlijk genieten van de omgeving. We hebben diverse dieren gezien onderweg; watervaranen, heel veel ijsvogels, mangrovereigers, een slang, schildpad, aapjes, heel veel verschillende soorten vlinders en waterlibellen. Onderweg zijn we gestopt bij een hotspring, we hebben geluncht ( heerlijke warme kip met droge rijst en banaan) en we hebben veel groen en watervallentjes bekeken. Na een tocht van 3,5uur konden we uitstappen om de volgende 6km te lopen. Met onze rugtas op de rug en 2 slaapzakken, die in 1 zak zaten en hierdoor getild moesten worden, zijn we de tocht begonnen. Het eerste gedeelte was heel erg steil ( 1uur ), wij hielden ons eigen tempo aan tot we achter ons hoorde dat de heren even wilde pauzeren. Wij kregen het idee dat zij er meer moeite mee hadden dan ons. Het middelste gedeelte was vlak en het laatste gedeelte liep als maar dalend af. Normaal gesproken komen ze ongeveer rond 15.30 – 16.00uur aan op de eerste overnachtingplaats. Wij hadden zo snel gelopen dat we er al om 14.00uur waren. Volgens het programma ga je de 2de dag pas naar de grootste waterval; Ti lo Su. Aangezien het nu goed weer was, hebben we besloten om de waterval vandaag nog te bezoeken. Dit was vanaf het ‘kamp’ ( we sliepen in een tentje en verder stond er niets ) 30 minuten lopen. Eerst werd ons tentje opgezet zodat we de spullen achter konden laten en daarna zijn we richting de waterval gelopen. De verwachting van de waterval was veel meer dan wat we te zien kregen. Het water was vies bruin en doordat het veel had geregend viel er meer water naar benenden en je meer een soort van ‘mist’ kreeg waardoor je niet helemaal de top kon zien. We hebben daar wel wat tijd gespendeerd voordat we terug liepen. De douche die er stond was ijskoud, toch hebben we ons wel hieronder opgefrist. Het dineer hebben we gegeten bij kaarslicht. We lagen al vroeg in bed vanwege de vele mosquito’s.

11 oktober
Door de harde matrassen hebben we zeer slecht geslapen, 06.30uur waren we klaar wakker en zijn we er maar uit gegaan. We zitten compleet onder de muggenbulten en we hebben elkaar van top tot teen ingesprayd, in de hoop dat we er niet meer bij zouden krijgen. Vanmorgen ben ik opgestaan met diaree, trek in eten had ik helemaal niet. Wouter heeft mijn omelet opgegeten en ik heb wat ananas op. Het brood hebben we aan de honden gegeven en de vogels, deze krijgen alleen de restjes! ( arme beesten! ) Vandaag stond er een wandeling van 8km op het programma, alles in de modder moeten lopen. Het water kan in dat gebied niet weg waardoor het er altijd modderig zal blijven. Fijn zo’n trip! In het begin wat onhandig omdat je eigenlijk zo schoon mogelijk wil blijven, maar dat zat er echt niet in! Onze schoenen waren al na 100meter zo vies, dat het eigenlijk niet zoveel meer uitmaakte. We hebben een stok gekregen om iets meer stevigheid te krijgen als we aan de zijkant moesten lopen. Ik moet toegeven dat dit wel echt een jungle gevoel gaf! Onderweg stopten we ineens omdat ze een tijger zagen, helaas.. het was toch een koe! Toen het laatste half uurtje lopen naderde hadden Wouter en ik het erover dat het een wonder is dat we nog steeds overeind stonden, iets te vroeg besproken! Nog geen 10 minuten later gleed ik uit, gelukkig niet tot op mijn rug, maar mijn broek was geen grijs meer. Voor deze nacht verblijven we bij mensen thuis, we zitten in een heel klein dorpje midden in de jungle. Dit raakte ons wel! Kapotte en oude houten huizen op palen gebouwd, kapotte, vieze en versleten kleding en heel veel dieren die ze gebruiken voor voedsel. We waren vroeg aangekomen doordat we nu niet in de ochtend weer naar de waterval hoefden te lopen en we hadden de middag voor ons zelf. We hebben in het zonnetje op het terrasje gezeten van ons verblijfadres. Ineens komt er een olifant door het dorp met kinderen er op, zo vreemd omdat te zien! De realiteit is hard om dit onder eigen ogen te mogen meemaken. We zijn nog naar een kleine waterval gelopen. Als avondeten kregen we soep en rijst met groente. Het was onwijs benauwd vandaag, stiekum hoopte wij op wat regen zodat het lekker af kon koelen. Dit gebeurde net voor het avondeten.
Het gezin waar we verblijven, bestaat uit 7 kinderen, drukke bende dus. We sliepen in een hoekje onder een mosquitonet, niet helemaal ideaal. We waren blij met onze eigen stekje, er slapen namelijk toch wel veel kinderen bij elkaar. Ook nu lagen we op een matje, je moet een sterke rug hebben hiervoor.

12 oktober
’s Nachts werden we wakker gehouden door huilende kinderen, hanen die kraaide of honden die aan het janken waren. Ook was het vrij koud geweest, niet zo raar als er geen glas voor de ramen zitten en je een deuropening hebt zonder deur.
Het gebeurt wel eens dat je moet wachten op je vervoer omdat er veel file staat, maar als een olifant in de file staat kun je wel erg lang wachten. We werden dus opgehaald door een olifant die ons de laatste km’s van onze jungle tocht verder brengt. De vorige keer toen we een half uurtje op een olifant reden, zaten we comfortabel en hadden we eigenlijk nergens last van. Nu moesten we in een bak zitten waar onderop onze tassen in zaten en de tassen van de gidsen ( want deze moesten de hele weg lopen ), met onze benen over een houtenrand wat hoger zat dan je billen. Eigenlijk werden onze benen niet voorzien van bloed en onze rug stootten steeds tegen de railing aan de andere kant. We vertrokken vlot uit het dorpje, eerst door een riviertje om aan de overkant verder de jungle in te trekken. Daar zaten speciale olifantenpaden, onze gidsen hadden een iets andere route. Het verbaasde ons heel erg wat een olifant allemaal kan, we hadden gedeeltes dat ik mijn vingers kruiste omdat ik mijn twijfels kreeg. Vanaf het begin dat ik de route zag, stelde ik in mij zelf 1 vraag.. wat ik niet aan Wouter durfde te vragen omdat ik wist dat hij het antwoord wel kon geven; ”Komt het voor dat een olifant uitglijd?!” De wegen waren namelijk erg modderig en ik had het idee dat ze hierdoor makkelijk weg gleden, later kreeg ik te horen dat dit nauwelijks voorkomt.
De tocht zou 3 a 4 uurtjes duren, dit was afhankelijk hoe snel de olifant kon lopen door de modderige wegen. Na 5 minuten hadden we wel door wat een olifant allemaal kon en dat het een sterk beest is, we kregen nu al last van onze benen en rug. Liever de tocht binnen de 3uur dan over 4 uren!
Aan het einde van de tocht moesten we een riviertje oversteken met een boot, wat volgens mij niet helemaal lekvrij was, want ze bleven net zolang doorpompen tot ze konden peddelen. Aan de overkant stond een auto op ons wachten om terug te rijden naar Umphang. Daar aangekomen kregen we een heerlijke lunch, ik had nog niet zoveel op deze week! We konden even lekker douchen en ons opfrissen. We zijn het dorpje nog even in geweest en om 18.00uur werden we verwacht voor het avondeten. Wat kan deze vrouw lekker koken.
De avond is besteed met het inpakken van onze tassen en lekker vroeg naar bed te gaan, we waren op van deze 3 avontuurlijke dagen.

De organisatie waar we de tour bij boekte was helemaal super, alleen waar wij wel heel erg van baalde was dat onze gidsen totaal niet geïnteresseerd waren in ons en dat ze ons eigenlijk een beetje aan ons lot overlieten. Het is lastig om tussen 2 thaise mensen die continu alleen maar thais spraken, omdat 1 van de heren helemaal geen engels sprak, in te komen. We moesten alles vragen en het kwam nooit vanuit hen. Vaak kregen we ook geen antwoord op onze vragen omdat hij het niet snapte, maar dat zal eerder aan zijn engels liggen dan aan die van ons.

13 oktober
We zijn uitgenodigd om een speciaal ritueel mee te maken wat 1x in het jaar gedaan wordt. Hiervoor moesten we om 07.00uur bij de tempel in het dorp zijn. De wekker liep daarom al om 06.15uur af, ondertussen waren we wel al wakker hoor, want het was al weer goed licht geworden. We zagen vele mensen verzamelen rondom de tempel met allemaal lekkere hapjes/snacks/drinken/rijst. Daarna kwamen er monniken langs om deze aan te pakken. De mensen mochten het in de bak doen die de monniken bij zich droegen en zij goten het over in een grotere zak die werd gedragen door iemand anders. Uiteindelijk werd deze zak in diverse jeeps geleegd! Wat een raar gezicht was dat. Zover wij hebben begrepen wordt de voorraad in de tempel aangevuld voor de monniken en alles wat te veel is wordt gegeven aan mensen die het echt nodig hebben, voornamelijk aan kinderen.
Om 8.30uur werd onze taxi (songthaew) voor gereden bij ons verblijf. Gelukkig was het rustig en zaten we met niet meer dan 9 personen hierin. We hadden 1x een stop gemaakt van 10minuten en waren dan ook zo in Mae Sot. Hier werden we afgezet bij de travelagent waarbij wij het overige bedrag aan moesten betalen. Een hele vriendelijke meneer. We mochten voor de rest van de dag onze backpack laten staan en we konden gebruik maken van een douche. Weliswaar een koude douche, maar we voelde ons heel vies door de vele stof die op we opliepen tijdens de reis. Ook heeft deze man geholpen voor de tickets richting Bangkok te reserveren. We zijn Mea Sot ingelopen, dit maal was het licht en konden we pas echt zien hoe groot het hier was. We liepen op een markt waar geen einde maar aan kwam, wat een drukte. Het was zo warm en benauwd ( en alles stinkt naar de vis ) dat het gewoon te veel werd voor ons. We zijn terug gekeerd en hebben in de lonely planet voorruit gekeken naar onze volgende bestemming. We zijn uit eten geweest wat enorm tegen viel, zwart en te veel doorgebakken vlees en noodles die niet te eten waren, terwijl het toch van de thaise kaart af kwam. Om 20.30uur zijn we door de vriendelijke man naar het busstation gebracht en heeft hij ons uitgezwaaid. ( Dit hoorde allemaal bij de service omdat wij bij hen geboekt hadden. Hier was verder niets over gezegd vanuit Umphang, maar wij vonden dit wel heel fijn! )

We hebben ons goed laten informeren over de wegen en de overstromingen door Thailand. We kregen te horen dat niet Bangkok onderwater staat, maar het gebied 17km buiten Bangkok. Ook regent het niet meer, maar komt het vele water vanuit de bergen naar beneden en dit moet een weg naar het zuiden van Bangkok vinden om de oceaan in te gaan. Het was veilig om met de bus naar Bangkok te gaan, wel zouden we ietsjes omrijden. Ook het vliegveld zou hier geen hinder van krijgen, wij hopen dat het zo blijft. De verwachtingen zijn momenteel dat het binnen een week weg moet zijn.

14 oktober
We hebben de nacht doorgebracht in de nachtbus. Ik had dormicumtabletten van het werk meegenomen en hier hebben we beide 1 van in genomen. Gelukkig hebben we aardig wat kunnen slapen, ondanks dat we een snurker achter ons hadden zitten. We zaten in een VIP bus, wat wil zeggen dat er veel beenruimte is en je hierdoor lekker helemaal achterover kunt liggen zonder dat anderen hier last van hebben. Beide hebben we de reis niet vervelend ervaren. We werden wakker rond 06.30uur en toen we naar buiten keken konden we goed zien dat het gebied waar we reden overstroomd was geweest. De bus heeft steeds contact gehad waar we wel en niet konden rijden en hierdoor kwam het voor dat we ineens weer een stukje terug moesten rijden en een andere afslag moesten pakken. De mensen die we zagen leefden gewoon verder, iedereen was gekleed voor het werk en het verkeer was vrij druk. De auto’s van de mensen stonden allemaal op bruggen en viaducten geparkeerd, mochten ze getroffen worden dan staat de auto op het drogen.
Aangekomen in Bangkok wilden wij gelijk door reizen naar het zuiden, dit ging niet helemaal zo gemakkelijk als dat wij dachten. Het busstation was zo onwijs groot dat we maar gelijk zijn gaan vragen waar we moesten zijn. We werden van het kastje naar de muur gestuurd en iedereen probeerde ons te helpen, maar engels spraken ze erg slecht. Na een uur kwam er ineens een heel groepje van bewakers en een vrouwtje wat wel engels sprak. Zij hebben ons uiteindelijk verder geholpen. Wij begrepen steeds dat er helemaal geen bussen zouden rijden naar het zuiden, dat snapten wij niet. Nu bleek dat er een busstation voor naar het noorden is en een ander busstation is voor de bussen die naar het zuiden rijden. Tja, dat moet je maar net weten! Er was 1 minibusje wat wel reed naar het plaatsje Phetchaburi. Deze hebben we uiteindelijk genomen, zodat we niet eerst naar het andere busstation moesten rijden.
Aangekomen in Phetchaburi hadden we enorme honger en hebben we eerst wat gegeten, daarna hebben we een tuktuk ons laten brengen naar ons verblijf. Bij binnenkomst viel het erg tegen, helemaal nadat we er achter kwamen dat we de tour die we wilden doen momenteel niet mogelijk is. Wel staan er borden om je te lokken, maar ze starten pas in november. Echt schoon is het hier ook niet, we hebben maar een ticket gekocht om verder af te dalen om het eerste tropische eiland te gaan bezoeken