Sydney

13 Oktober Nadi

We zijn al vroeg wakker en ontbijten beneden in het hotel. Het is nog vroeg en we weten dat dit eigenlijk wel een lange dag gaat worden. Er is eigenlijk niet zo heel veel te doen hier in de buurt, we kunnen wel weer naar het centrum, maar dan wil ik in 10minuten alweer terug. We zorgen eerst maar eens dat het wasgoed weer schoon komt. We zetten een wasmachine aan en daarna doen we alles de droger in. Ik ben gewend dat heel veel drogers helemaal niet naar behoren functioneren en dat je kleding er als nog zeiknat uitkomt. Helaas hebben ze hier geen lijnen om kleding op te hangen, vandaar dat ik dit direct in de ochtend wilde doen. Mocht het nodig zijn konden we kleding boven in de kamer ophangen met hoop van zegen dat het wat wil drogen. Maar dat is helemaal niet nodig, het is goed droog en het voelt erg warm aan. Oeps.. shirts zijn wat gekrompen!

We hebben vandaag de laatste paar verslagen gepost op mijn site met filmpjes! Ik heb lekker gelezen, geluierd en mensen bekeken. Terwijl Wouter voetbal heeft gekeken en zich vooral heeft verveeld.

Om de benen te strekken hebben we het strand afgelopen.

Een dagje niets doen, niet echt iets voor ons.


14 Oktober Nadi - Sydney

De ochtend gaat niet heel anders dan gisteren. We ontbijten en zorgen dat de tassen klaar staan. We vliegen om 14.30uur en moeten zorgen dat we 3uur van te voren op het vliegveld zijn. Aangezien er op de heenweg gedoe was met de kilo’s van de handbagage, zorgen we dat de boeken in de grote tas komen te zitten.

We nemen een taxi naar het vliegveld en we kunnen al snel inchecken. Worden we als 3e klant geholpen, krijgen we te horen dat er geen stoelen naast elkaar meer zijn. Dat overleven we wel, maar toch wel jammer.

Het is lang wachten en we lopen hier en daar wat shops in. We lunchen en zorgen dat we wat te snacken en te drinken hebben voor onze vlucht. Als we dan mogen boarden staan er 3 mannen op hun gitaartje te spelen, erg leuk!

We laten onze paspoort zien en de instapkaart en we mogen doorlopen. Daarna wordt er ineens een controle gedaan, we hadden wel gehoord dat er wat was omgeroepen, maar we konden er niets van maken. We dachten… we zien wel. Het blijkt dat je geen flesjes drinken mee mag nemen, deze hadden we dan moeten insealen. Terwijl ze mijn tas doorzoeken en dit concluderen wordt er gevraagd om de instapkaarten en daarna hoor ik ze praten door portofoons. Ik had geen idee wat er aan de hand was, maar ik begreep van Wouter dat ze de flesjes die we speciaal gekocht hadden voor onze vlucht voor ons gingen sealen en dat er een dubbele boeking was gemaakt op onze plaatsen. We moeten wachten op nieuwe instapkaarten, want door de portofoon klonk het alsof dat erg lastig werd. Wij natuurlijk duimen dat we eerste klas mochten zitten, haha, waarom ook niet?!
Helaas, we zitten op rij 11, maar nu wel naast elkaar!

We hebben betere vluchten gehad, zoveel kinderen aan boord! Voor ons, achter ons, naast ons… en maar krijsen! Echt zo’n jojo-effect. Na een uur sliepen ze praktische allemaal, maar het laatste uurtje kwamen ze weer.

Tijdens de vlucht moeten we een douanekaart invullen, hierop staan allemaal vragen en deze moet je naar waarheid invullen. Vorig jaar werden we er tussen uit gehaald omdat Wouter een Zoo-keeper is en ze dan willen weten met wat voor soort dieren je allemaal werkt. Nu moesten we ook op vragen ‘ja’ beantwoorden, omdat we in de laatste 30 dagen in NP-en en rainforesten geweest zijn. Weliswaar in Australië, maar dat staat niet op de kaart. We lopen naar de douane en natuurlijk weer gezeur met de paspoorten. Er wordt een aantekening gemaakt op de douanekaart en we lopen naar de bagageband. Mijn tas kwam al redelijk vlot, maar die van Wouter liet op zich wachten. Als er nog 5 mensen rond de band staan en er geen tassen meer komen, is dat toch wel een beetje vreemd. Iemand vroeg al of ik op iets kleins aan het wachten was, maar onze tassen kun je niet klein noemen.

Ik ben maar even gaan vragen of er nog tassen komen, maar we konden even bij een andere band kijken. Daar werden grote en zware spullen neergelegd. ( Bijv. Surfplanken enzo. ) Ja hoor… hebben ze de tas van Wouter daar ook tussen gezet. Zo kun je lang wachten en duimen!

We worden er natuurlijk nog tussen uitgepikt omdat je een vraag met ‘ja’ hebt beantwoord en ik zie dat diverse mensen hun hele tas overhoop moesten halen. Het enige wat ik kon bedenken; ‘Daar heb ik echt geen zin in, het past er allemaal maar zo netjes in!’.
Het viel gelukkig mee, ze wilden wat meer informatie over Wouter zijn beroep en of er nog schoenen schoon gemaakt moesten worden. Daarna zei ze: “Tot ziens!”. Die zagen we even niet aankomen, haha!

We pakken snel een taxi, het is al 19.00uur. We hadden al gehoord dat het rond de 15graden zou zijn, brr! We checken in bij Central Station Hotel en zijn aangenaam verrast over onze kamer. Het is altijd maar afwachten, op foto’s lijkt het altijd zoveel beter. We hebben een nette kamer met een luxe badkamer met regendouchekop. Niets te klagen!

We zijn moe van de dagen niets doen en het lange wachten steeds. Aangezien ik bang ben om na het douchen in slaap te vallen, eten we eerst bij een restaurant om de hoek. De helft van de maaltijd laten we staan, het wil er niet meer in. We moeten door de stromende regen en onweer weer terug naar ons hotel, welkom terug in Sydney!
We nemen en douche en daarna zijn de ogen zo dicht.


15 Oktober Sydney

We zijn al vroeg wakker, maar hangen nog even lekker op bed. Na het douchen gaan we ontbijten bij een koffieshopje dat aan de andere kant van ons straatje zit. Het is erg druk, dat is vaak een goed teken! We zien op het nieuws dat het vannacht zo hard te keer is gegaan dat er duizenden huizen zonder stroom hebben gezeten, tunnels afgesloten waren door de vele regen en dat zelfs het vliegveld was afgesloten. Wij zaten in dromenland!

We boeken bij de receptie alvast een tour naar The Blue Mountains. Vandaag zal het nog wat regen, maar vanaf morgen stijgen de temperaturen en hebben we volop zon.

Aangezien we toch iets willen doen, maar liever niet in de regen, gaan we eerst richting Chinatown. Hier lopen we over Paddy’s Market. Leuk voor souvenirs, maar eigenlijk is het allemaal rommel.

We besluiten om het aquarium te bezoeken. Dat hebben natuurlijk meer mensen bedacht, maar het is droog binnen en we waren hier beide nog niet in geweest. We komen heel veel vissen en haaien tegen die we nog niet zo lang geleden ook zagen, een kleine afsluiter van het great barrier reef.

Als we naar buiten lopen ziet het er al veel beter uit buiten. Het is droog, maar het waait wel hard. We lopen door verschillende winkelcentrums heen, lunchen in het Hard Rock Café ( Dat vindt Wouter helemaal leuk! ) en daarna lopen we nog langs kledingwinkels. Hier begint de zomer en dat betekend dat de winterkleding volop in de aanbieding is! 70% Korting op truien, dat kunnen we natuurlijk niet laten liggen!

We brengen dit naar het hotel en gaan daarna dineren bij een Italiaansrestaurant. Het is er druk en het personeel loopt elkaar behoorlijk tegen te werken. Wat hebben wij daar lol om gehad.

We kijken tv en nemen een heerlijke warme douche voordat we ons bed induiken.


16 Oktober Sydney

We staan vroeg op om nog even te ontbijten voordat we opgehaald worden voor ons tour naar The Blue Mountains. We worden om 8.15uur opgehaald en moeten nog langs een paar andere accommodaties rijden om anderen op te pikken. We hebben een gids, Jason, die graag zich zelf hoort en ook heel veel grapjes maakt.
We doen eigenlijk precies dezelfde tour die ik 4 jaar geleden ook heb gedaan, alleen het grote verschil is het weer. Toen regende het en was het erg mistig, vandaag moet er nauwelijks bewolking zijn en rond de 22 graden.

Het is ongeveer 2 uur rijden vanaf Sydney, voordat we The Blue Mountains binnen rijden houden we eerst een kleine pauze. Daarna rijden we naar Lincol’n Rock. Vanaf hier heb je schitterend uitzicht over The Blue Mountains. We rijden door naar een uitkijkpunt waarbij je de Wentworth falls kunt zien. We lopen de Princes Rock track om de waterval vanaf een andere hoek te bekijken. Hiervoor moet je wel 200 treden naar beneden en daarna weer 200 treden omhoog lopen.
We lunchen in het dorpje Leura en daar raken we in gesprek met oudere dame. Ze vroeg wat we al gezien hadden in Australië, heel veel eigenlijk. Daarna begon ze te vertellen waar zij overal al geweest is en ze vroeg of we ook geweest zijn in Lord Howe Island. Dit kenden wij beide niet, maar ze was hier 50 jaar geleden op huwelijksreis geweest en vorig jaar is ze alleen terug geweest, haar man is gestorven. We hebben leuke verhalen aangehoord en ze gaf ons alle informatie die we nodig hadden om daar te komen. ( Niet dat we dat nu nog kunnen doen, maar alle tips zijn welkom. Je weet maar nooit…) Daarna springen we de bus weer in en rijden we naar Scenic World. Met verschillende kabelbanen kun je naar beneden en naar boven. Beneden kun je een rondje lopen door de rainforest en vanaf bovenaf zie je het prachtige uitzicht op de Three Sisters en de Katoomba Falls.

Op de terugweg laten ze het Olympic park nog zien en daarna maken we een River cruise die ons weer terug brengt naar de haven in Sydney city centre.

We hadden gelezen dat er bij de haven een goede grill restaurant moest zitten en toevallig lopen we hier praktische tegen aan. Het is erg druk met veel groepen die hier naar toe gebracht worden. Ondanks dat het ons eigenlijk te druk was, hebben we wel goed gegeten. We zijn bijtijds terug in het hotel, even lekker nog wat voor ons zelf doen.


17 Oktober Sydney

We doen het heel rustig aan vandaag, we twijfelen nog een beetje wat we zullen gaan doen. We zagen dat het spetterde toen we naar buiten keken en ook de weerberichten op het nieuws geven regen aan voor vandaag. We besluiten toch om naar Palm Beach en Manly Beach te gaan en dan kijken we wel of het weer beter wordt. We willen niet zwemmen, daar is het toch te koud voor, maar ze hebben daar een wandeling en diverse winkels.
We lopen richting de haven en ontbijten daar eerst. We zien dat de zon toch probeert door te breken en het wordt langzaam aan ook wat warmer. We pakken de ferry naar Manly die ons in 20 minuten er naar toe brengt. Vanaf daar kunnen we de bus pakken richting Palm Beach, helaas geen directe verbinding, maar we moeten even overstappen. We kregen de tip om naar Palm Beach te gaan van een gezinnetje die we tegen zijn gekomen op Coral View Island. Zij vinden dit het mooiste strand en het is niet zo toeristisch. De bus doet er 1,5uur over, maar we hebben wel mooie uitzichten langs de vele andere stranden.

Palm Beach is het noordelijkste strand van Sydney, het ligt 30km van het centrum af. De bewolking is inmiddels weg en we hebben volop zon. Wat een mooi plekje is dit! We lopen langs het strand en drinken wat in een café. We krijgen nog een tip voor een mooi uitkijkpuntje, waar we zeker nog even wilden kijken. Daarna pakken we de bus terug naar Manly en lopen we door de winkelstraat richting het strand. Er wordt surfles gegeven, maar er waren nauwelijks echt mooie golven. We hebben ze niet veel in actie gezien.
Voordat we de ferry terug pakken eten we nog in Manly, het is namelijk al 17.30uur. We pakken de ferry en als we bijna aankomen vertrekt er net een maga-de-mega cruiseschip. Wat een ding, echt niet te geloven. Maar wij konden niet verder, omdat het moest keren en alle ruimte nodig had. Dat vonden wij niet erg, we pikten de zonsondergang stiekem nog even mee en zo’n cruiseschip zie je ook niet dagelijks.

Op vrijdag is er nachtmarkt in Chinatown, Wouter vond het wel leuk om daar nog even te kijken. Op de kaart lijkt alles dichtbij, maar mijn voeten denken daar soms wel heel anders over. Alleen al vanaf ons hotel naar de haven is het al 2,5km. We hebben deze dagen aardig wat kilometers gemaakt! Het is druk op de nachtmarkt en we hebben het al snel gezien. We drinken nog wat koffie en thee voordat we ons hotel weer binnen lopen en doen daarna nog even lekker wat voor ons zelf.

Morgen nog een dagje de toerist uithangen, het einde van onze vakantie komt nu echt in zicht!


18 Oktober Sydney

En wat doe je op een laatste dagje in Sydney? Natuurlijk… lekker de toerist uithangen! We starten met een ontbijtje en daarna gaan we op pad. Het is nog bewolkt, maar het is droog en het voelt warmer aan dan de dagen hiervoor. We lopen eerst heen en weer over de Harbour Bridge. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht over de stad en het Operahouse. Als we richting de haven willen lopen, komen we ineens allemaal kraampjes tegen. Uiteraard als toerist netjes de kraampjes afgelopen en wat gegeten. Een broodje met een lekkere lange worst ertussen. We eten dit rustig op en lopen daarna langs het water helemaal naar Mrs. Macquarie Point. Op dit punt heb ik 4 jaar geleden oud en nieuw gevierd, je hebt een prachtig uitzicht op zowel het Operahouse als op de Harbour Bridge. We nemen een ijsje, die hebben we wel verdiend. Er zijn veel zeilboten bezig op het water en het is ook erg leuk om daar naar te kijken. Het is nooit rustig in zo’n grote stad, er valt zoveel te zien!
We lopen door de Botanic garden heen en drinken daar nog een drankje. Het zonnetje staat inmiddels zo fel te branden dat ik lekker in mijn topje rond loop. Dat had ik niet meer verwacht hier.

Ons volgende bestemming is de Sky Tower! Nu het helemaal open getrokken is hebben we een prachtig uitzicht! Het is alleen jammer dat je foto’s door het glas heen moet maken, veel te veel spiegeling in de foto’s. Daarna lopen we terug naar het hotel om ons even op te frissen. We hebben aardig lopen zweten. Het lijkt op papier misschien niet zo veel, maar de afstanden zijn enorm om te lopen!

Als we weer opgefrist zijn lopen we weer 2,5km naar de haven toe om daar aan het water wat te eten. We eten luxe op onze laatste avondje hier. Het duurt vrij lang voordat de bestelling opgenomen wordt en ook tijdens de bestelling is er meer aandacht naar de groep naast ons dan bij ons. We bestellen een mand brood vooraf, Wouter neemt een T-bone en ik had trek in een kangoeroe steak. Voordat ons drinken er al is, zijn we al 20 minuten verder. Ja het is druk op het terras, maar ik mag ook aannemen dat ze dat wel gewend zijn?! Dan krijgen we 20 minuten later ons hoofdgerecht, waarop ik natuurlijk laat weten of dat we niet horen te starten met onze broodjes? Ik vind het vervelend voor de jongen die het uit serveert, want hij kan er natuurlijk niets aan doen, hij komt het ook alleen maar brengen. Hij wist alleen niet zo goed wat die nu moest doen en wilde al weer weglopen met onze borden. Dus ik heb gezegd dat we het brood dan niet meer hoeven te hebben, maar de bediener die onze bestelling op had genomen had het natuurlijk al mee gekregen en ging snel het brood nog regelen. De borden werden zo op tafel neergezet van zoek het maar uit. Pff… gezellig hoor.. We kregen natuurlijk 1000x excuus en dat hij het vervelend vindt voor ons en dat het al gemeld was bij zijn manager. Het brood werd nog wel gebracht, maar daar hadden we geen zin meer in.
Wel moet ik vermelden dat het eten onwijs lekker was, dat wil ook nog wel eens te ver doorgebakken worden uitgeserveerd.

We nemen nog even onze laatste foto’s en daarna nemen we een taxi terug naar het hotel, de voetjes wilden echt niet meer na vandaag.

Lekker de ogen sluiten, morgen mogen we de tas inpakken. Het wordt een lange dag morgen, dat weten we nu al.