Tour Tasmanië

11/12 Brisbane - Tasmanië/Hobart
Vandaag ben ik gevlogen van Brisbane naar Tasmanië. Om op het vliegveld te komen moest ik de trein nemen. Dit was de eerste keer voor mij hier in Australië. Op het vliegveld aangekomen heb ik eerst netjes gevraagd of ik mijn potje zout en koekjes mee kon nemen, aangezien mijn potje zout nog helemaal vol zit en ik het zonder vond om het weg te doen. Dit was geen probleem vertelde ze mij en ik heb het in mijn backpackerstas gestopt. Mijn speculaaskoekjes ( jaja, dat heb ik voor de sint gekocht ) heb ik in mijn handtasje gedaan, zodat ik deze nog kon opeten in het vliegtuig. Bij de douane werd mijn handtasje eruit gehaald. Bleek dat ik nog een kleine deodorantspray hier in had zitten. Gelukkig was het geen probleem en mocht ik deze als nog meenemen. Wel werd ik nog gescreend op een aantal bacteriën, dat was een nieuwe test als ik het goed heb begrepen. We hadden een vertraging van een half uurtje en daarna zijn we ingestapt. Zit ik naast een man die zijn kaken niet op elkaar kon houden, erg jammer! Wat die verteld heeft, vraag het me niet. Daarna komen we aan in Tasmanië en hier werden eerst de handtassen besnuffeld door een hond, geen probleem gelukkig, mijn koekjes zaten er nog steeds in. Vervolgens loopt de hond ook nog over de bagageband met de tassen. Ik dacht, dat is leuk, daar maak ik wel een foto van. Precies op het moment dat ik de foto neem zie ik dat het mijn tas is en dat het ook nog van de band af wordt gehaald. Ik moest mijn tas openen en er werd gevraagd of ik voedsel er in had zitten, ik vertelde dat ik een pot zout in mijn tas heb zitten. Dat was niet voldoende, maar ik had ook een koeltas bij me, waar ik normaal gesproken mijn voedsel in heb zitten, waarschijnlijk heeft de hond dat geroken. Ow, wat was ik blij dat ik niet mijn hele tas overhoop hoefde te halen! Ik kon er ter plaatse al om lachen, want ik wist dat er niets in zou zitten.

12/12 Hobart
Tot mijn verrassing werd ik pas laat wakker, 9.40uur. Ik had voor mezelf niets gepland staan, heerlijk een dagje niets doen. Lekker op mijn gemakje wezen douchen en daarna wilde ik ontbijten. Bleek dat de keuken om 11uur dicht gaat voor een schoonmaak. Alles maar meegenomen en bij het haventje heb ik mijn ontbijtje opgesmeerd en opgegeten. Aangezien de zon scheen had ik lekker een korte broek en een t-shirt aangetrokken, de lokale bevolking liep tot mijn verbazing in een winterjas en oorwarmers op. Vreemd gezicht dus. In de middag werd het wel wat killer, toch maar een truitje aangetrokken. Op bed lekker naar muziek geluisterd en begonnen in een nieuw boek wat ik had gevonden in het hostel hier. Na het avondeten heb ik lekker een warme douche gepakt en mijn dagboek met speculaasjes dippend in mijn kopje thee geschreven. Heerlijk Nederlands gevoel!

13/12 Hobart - Strahan
Vanmorgen ben ik al vroeg opgehaald door Adventure tours voor mijn 6daagse rondreis door Tasmanië. De bus is compleet vol. 7 Nederlanders!!! Een ouder koppel, 2 vrienden en 2 neven. Daarnaast nog mensen uit Frankrijk, Canada, Duitsland, Oostenrijk, USA, VS en Israel. Toch een beetje gemixt. 4 personen uit de VS waren vrienden en waren 60plussers. Opzich is dat geen probleem, maar ze zonderen zich erg af door een eigen kamer te boeken en niet mee te eten. Jammer, vind ik tenminste. Ook had 1 van hen 2 nieuwe heupen, je meld je aan voor een tour waarvan je van te voren weet dat je veel zult wandelen. Dan moet je ook niet klagen! Naar mijn idee, ik was niet de enigste, was het niet de tour voor hen. Onze reisleider voor de komende 6 dagen is Travis. Onze eerste stop vindt plaats in Mount Field National Park en Lake St. Clair. Hier hebben we gewandeld in de rainforest en watervallen gezien. Toen we er naar toe reden kon ik al merken dat Tasmanië goed dicht begroeit is met alleen maar groen! Super mooi omdat te mogen zien. Veel in de bus gezeten richting Strahan en daar aangekomen in ons privé huis. Dit had ik absoluut niet verwacht van de tour. De vorige keren sliepen we toch wel in hostels, niet zo luxe in ieder geval! Groot huis voor ons allemaal! Ik voelde me gewoon thuis. In de avond konden we een fiets pakken en richting een waterval fietsen door de rainforest. Dit heb ik samen met 5 anderen gedaan. Daarna hebben we een dvd gekeken en lekker zitten babbelen. Je moet je voorstellen dat we met 5 Nederlanders en 1 Duitser zaten, waardoor je toch in het engels gaat praten. Maar sommige dingen kon je niet goed vertalen naar het engels...

14/12 Strahan - Cadle Mountain Region
Om 8uur zaten we al in de bus en hebben we eerst in het stadje Strahan gekeken voordat we verder reden naar de Hently Sand Dunes. Hier hebben we een wandeling naar boven moeten maken, het leek net Fraser Island! Heel veel zand! Geluncht in het plaatsje Zeehan waar ik samen met Tom wel even wortelen zou gaan halen in de supermarkt. Deze moest namelijk om de hoek zitten kregen we te horen. Eerst liepen we naar links, daar was niets. Aangezien ik een auto zag, ben ik het even wezen vragen. Zij vertelden ons dat het 20 minuten lopen was vanaf daar, maar dan moesten we wel eerst weer terug lopen. Die 20 minuten, bleken geen 20 minuten te zijn, maar we zouden de wortelen halen. Lopen we terug vanaf de supermarkt naar onze lunchplaats, komt Travis ons tegemoet rijden, gelukkig! Bleek dat de supermarkt die we moesten hebben afgebroken was en dat we nu naar een supermarkt waren gelopen die 3km verderop zat. Bij terugkomst had iedereen al gegeten en waren de wortelen niet meer nodig. Daarna hebben we een wandeling gemaakt in Montezuna voor 3,5 uur. Dit was een mooie wandeling richting een waterval, de zon scheen fel en ik heb de hele route in topje en korte broek gelopen. Travis wist nog wel een leuk binnendoor weggetje, je moest eigenlijk een stukje door het riviertje, maar normaal gesproken is dat geen probleem. Alleen had het zoveel geregend de laatste weken, dat het riviertje onderstroomd was. Alleen moesten we er wel echt doorheen. Met veel moeite, Travis viel in het water en anderen liepen met hun schoenen in het water, heb ik mijn schoenen uitgetrokken om ben ik met mijn blote voeten door het ijskoude water gelopen. Zo wist ik zeker dat ik geen blaren zou krijgen. Ons hutje stond in een parkje, erg knus. In de avond zijn we opzoek geweest naar Wombats, hier heb ik 1 duidelijke foto van kunnen maken.

15/12 Cadle Mountain Region - Devonport
Opgestaan met lichtelijk regen, toch zijn we gestart aan een wandeling van 6 uur. Niet iedereen was in staat dit te doen en zij konden kiezen voor een kleinere wandeling. De route wat we gedaan hebben was erg modderig, nattig, stenen, gras, slibberig... vooral slibberig. Klimpartijen gehad richting de top, waar ik toch wel even samen met een Fransman een dansje en een oerkreet heb laten horen. Onderweg ondanks de regen nog veel kunnen lachen tot ik in het laatste uur nog onderuit ging, niet fijn. Ik was er daarna ook helemaal klaar mee. Toen we terug reden naar ons privé-huisje werd het droog. Buiten op het bankje gezeten in het zonnetje. Aangezien het avondeten vandaag niet was inbegrepen en we af werden gezet om een take a way te halen, heb ik samen besloten met Wouter en André ( 2 neven van elkaar ) om gezellig uit eten te gaan bij een steakhouse. Terug hebben we de taxi genomen, maar we hebben het gezellig gehad en heerlijk gegeten. In de avond hebben we kaartspelletjes gespeeld tot 24uur, daarna vond ik het tijd worden om mijn bedje op te zoeken.

16/12 Devonport - Bicheno
Als eerst gestopt bij een Lake Cataract Gorge om een wandeling te maken. De zon scheen weer heerlijk, dat maakt de wandeling ook weer super. We zijn wezen kijken bij een rainforest en daarna hebben we wat geluncht. Doorgereden naar het strand, The Breathtaking Bay of Fires. Hier konden we genieten van een strakblauwe zee en oranje rotsen. Als de zon er opscheen gaf het een mooie oranje gloed. Lekker gelegen en genoten van het zonnetje. In de avond konden we mee met een pinquïntour, dit wilde ik wel zien. Je zag pinguïns uit het water komen en richting het strand/duinen waggelen. We kwamen zo dicht bij de pinguïns dat ze 2 cm van mijn voeten vandaan liepen. Aangezien ik mijn slippers aan had, was ik allang blij dat ze niet in mijn tenen pikten! Bij terugkomst gelijk mijn bedje ingedoken.

17/12 Bicheno - Port Arthur
Vandaag hebben we in de Freycinet National Park een beklimming gemaakt om naar de top te komen en een schitterend uitzicht over Wineglass Beach te zien. Je mocht alleen mee als je veel wandelde, Ik moest mee van Travis. Ik was dan ook de enigste dame die mee ging, dit voelde wel goed voor mij, maar als ik had geweten wat de beklimming ( Travis noemde het wandeling, maar zo kan ik het niet noemen ) inhield, weet ik niet of ik het had gedaan. We liepen op stenen en rotsen, waar het nat was mocht je niet op lopen, want dan zou je wegglippen. Het verbaasde mij op sommige plaatsen dat we niet vast zaten en we dit echt gingen doen. Een hele overwinning weer voor mij in ieder geval. Halverwege vroeg ik aan Travis hoe we beneden kwamen, zegt hij doodleuk dezelfde weg.... Uhhh..... hoe hoger we kwamen, hoe meer ik dacht: Hoe? Op de top hebben we genoten van een schitterend uitzicht! We hebben daar een half uur gezeten en ik kon foto's blijven schieten. Ook wilde ik perse een foto van mij met de heren om mij heen! De terug weg ging sneller en eigenlijk is het mij wel meegevallen. Het was steil en ik had 1keer dat ik Travis aankeek, meen je serieus dat ik op dit steile stuk ga lopen? Ik heb het wel gedaan, maar vraag niet hoe mijn knieën knikten. Nu bleek dat beneden een ambulance stond te wachten en de andere groep was al beneden. Die zaten alleen maar te hopen dat wij veilig beneden kwamen. Inderdaad, het is in mijn ogen toch wel een wonder dat we allemaal beneden zijn gekomen. Mijn schoenen hadden grip, maar die zijn na dit avontuurtje wel versleten! We hebben geluncht bij het strandje Honnymoon Island, waar ik samen met Wouter een duik in het water heb genomen. Even opfrissen! Aangezien ik bij het huisje aangekomen me niet lekker voelde en hoofdpijn had, heb ik een aspirine ingenomen en ben ik even op bed gaan liggen. Na het eten lekker een douche genomen waar ik goed van opknapte. In de avond weer zitten kaarten met Wouter en André.

18/12 Port Arthur - Hobart
Vanmorgen mochten we eerst genieten van een uitzicht over de kustlijn. Daarna is de groep opgesplitst. De ouderen generatie wilden de historie zien van Hobart en de jongeren hebben er voor gekozen om een boot op te stappen en langs de kustlijn te varen. We moesten van te voren 2 zeeziektabletten innemen als je niet bang was en 3 als je wel bang was. Op de speedboot moesten we een regenpak aan, niet zozeer voor de regen, maar voor de kou. Genoten van mooie plaatsen langs de kust en zelfs dieren gespot; zeehonden, vogels en walvissen! Mooie beesten zijn dat! Daarna zijn we richting Tasmanian Devil Park gereden, hier heb ik de Tasmanian Devil gezien. Ook konden we kangoeroes voeren en aaien, wat een leuke beesten. Voelen heel zacht/wollerig aan. Daarna kon de terugreis naar Hobart beginnen. Op het vliegveld hebben we Wouter en André af moeten zetten, zij zitten nog een paar dagen in Sydney en daarna vliegen zij naar huis. Ik heb echt een leuke tijd met hen gehad. Heb wel met de rest gesproken, maar ik trok meer met hen op.

Al met al; genoten van deze mooie dagen en gezellige tour. We hebben heel veel geluk gehad met het weer, want we kregen te horen dat het normaal 300 dagen per jaar kan regenen. Ook toen ik aankwam in Tasmanië was het aan het regenen. Blij dat ik deze reis hier gemaakt heb en mijn dierenlijstje weer heb kunnen aanvullen.